زمینِ نو و ارتباط آن با اقتصاد منطقه

جریان خشکیدگی و تخریب منابع طبیعی در ماهیت خود از مشکلات اساسی اقتصاد مناطق مختلف جهان است. از جمله این مناطق می‌توان به مناطق خشک و نیمه خشکی اشاره کرد که به دلیل آب‌های زیرزمینی کمی، زمین های طبیعی محدود و کمیابی و منابع آب محدود، با مشکلات زیادی روبه‌رو هستند.

همانطور که می‌دانیم، به‌طور متوسط ۷۰ درصد از منابع‌ آب شرب دنیا به کشاورزی اختصاص دارد. تجدید پذیری مناطق زمینی، به تدریج در شرایط خشکی کاهش می‌یابد و چشمگیر است که تولید کشاورزی به رقم هر کشور الگوهای متفاوتی دارد و لذا فرصت رشد بالقوه ای در بخش کشاورزی می‌تواند به مناطق خشک ارائه شود و از پایین بودن امتیاز کیفی محصولات خشکی جلوگیری شود. کشاورزی محصولات خشک شامل محصولاتی همچون، گندم، جو، سیب زمینی، پولک و ایستاده. همچنین تولید دام و طیور به عنوان عمده ترین بخش تحت سرمایه گذاری در این مناطق مطرح می‌شود و می تواند درآمد های زیادی را ایجاد کند.

دیگری از عناوین و بحث های پیش بینی شده با پدیده صنعت باز و کارآفرینی، بازیابی پست و چالش های و کمک شرایط فرصت ها، در مناطق خشک و نیمه خشک است. این حرکت به عنوان یک رویکرد دارای پتانسیل بالایی برای توسعه مداوم در مناطق خشک است که حتی می تواند با سرمایه گذاری پایدار، زمین های خشک را تبدیل به سرزمین هایی اقتصادی کند که می توانند به گونه ای که در بخش های دیگر دنیا است، بهبود یابند. شایان ذکر است که توانایی های اقتصادی منطقه، معتمد به دسترسی به منابع طبیعی، کارآفرینی و توانایی های فرهنگی و اجتماعی منطقه است و دستیابی به شرایط بهینه برای زندگی روزانه همگان از دستایون باز است.

انرژی های تجدیدپذیر و بر تولید ناخالص داخلی

هدف از استفاده از انرژی های تجدیدپذیر، کاهش وابستگی به منابع انرژی غیر قابل تجدیدپذیر مانند سوخت های فسیلی و نفت، کاهش آلودگی هوا و افزایش تولید ناخالص داخلی کشور است. در حال حاضر، سه انرژی تجدیدپذیر با مزیت بهره برداری بیشتر در ایران عبارتند از باد، خورشید و هیدروپاور.

طبق آمارهای منتشر شده، تولید برق از طریق انرژی های تجدیدپذیر در سال 1398 حدود ۴ درصد از کل تولید برق در ایران بوده است. اما این میزان در سال های آینده با افزایش تجهیزات تولید برق از انرژی های تجدیدپذیر باید افزایش یابد.

استفاده از انرژی های تجدیدپذیر، افزایش تولید ناخالص داخلی کشور را نیز افزایش می دهد. همچنین، با توجه به تأثیرات آلودگی هوا بر سلامت افراد و هزینه های بالای درمانی، استفاده از انرژی های تجدیدپذیر می تواند هزینه های سلامت را کاهش دهد و در نتیجه به بهبود وضعیت اقتصادی کشور کمک کند.

با وجود توجیه های شایسته، این حوزه در کشور مواجه با چالش های زیادی است. به عنوان مثال، عدم وجود پشتیبانی کافی از سوی دولت و تأخیر در تصویب قوانین و مقررات لازم، از جمله مهمترین موانعی است که در ارتقای تولید انرژی های تجدیدپذیر و افزایش تولید ناخالص داخلی کشور تأثیرگذار است. با اصلاح این مشکلات، به دست آوردن اهداف مورد نظر به سادگی به دست می آید.

فناوری های نوین در صنایع و توسعه اقتصادی

فناوری های نوین در صنایع و توسعه اقتصادی در دنیای امروزی بسیار حائز اهمیت و اساسی محسوب می شوند. تمامی صنایع از جمله فضای دیجیتال و صنعت خودرو و حمل و نقل و پزشکی و … با استفاده از فناوری های نوآورانه می توانند بهبود و کمال بخشیدن به محصولات و خدمات خود را توسعه دهند.

از اهمیت های مهم فناوری های نوین در صنایع می توان به بهبود کاهش هزینه ها و افزایش سطح تولید، افزایش کیفیت محصول، به خودی خود ایجاد کمال یا تغییرات در نحوه ارائه خدمات و کاهش تاثیرات منفی برای طبیعت و محیط زیست اشاره کرد. بهبود فن آوری موجب کاهش هزینه های تولید شده و افزایش سطح تولید محصول، همچنین سرگرم کننده های فناوری مانند بازی های ویدئویی و اپلیکیشن های موبایل برای حفظ محیط زیست نیز اهمیت دارد.

از دیگر مزایای فناوری های نوین بهبود کیفیت محصولات و خدمات در صنایع است. به همان اندازه که فن آوری آزمایشات و تحقیقات بیشتری در زمینه کیفیت محصولات انجام می دهد، همچنین به صنعتی با کمک فناوری نوین امکان حفظ صداقت، شفافیت اطلاعات و حمایت از مصرف کنندگان را فراهم می کند.

امروزه همه اقتصادی در جهان با استفاده از فناوری های نوین در حال توسعه هستند. این تأثیر شگرف آنها در حفظ و توسعه اقتصاد سراسر جهان را نشان می دهد. در پایان می توان گفت بازیگران کلیدی در غربال عصر صنعتی، از جمله صنایع تولیدی، فن آوری و دانشگاههای کمال گرای عرصه جهان هستند، که از طریق توسعه فناوری نوین می توانند در توانایی و رقابت جهانی توانا باشند.

گردشگری پایدار و رشد اقتصادی

گردشگری پایدار یعنی روشی برای جذب گردشگران و مراقبت از محیط زیست و فرهنگ محلی همزمان است. این رویکرد هدف اصلی آن رشد اقتصادی منطقه‌ای و حفظ محیط زیست و فرهنگ محلی را برای جذب گردشگران در کنار هم دارد.

یکی از مزیت‌های گردشگری پایدار این است که در آن، توسعه و تحقق اهداف اجتماعی، فرهنگی و زیست‌محیطی برای جوامع محلی ضروری به حساب می‌آید. این راهبرد باعث می‌شود که مردم انگیزه بیشتری برای مراقبت از محیط زیست برای جذب گردشگران پیدا کنند و از طریق آن، شغل‌های بیشتری برای جوامع محلی ایجاد شود.

گردشگری پایدار به دلیل تمرکز بر رشد اقتصادی منطقه، ایجاد شغل و افزایش درآمد جوامع محلی نیز از مزیت‌های آن برشمرده می‌شود. تحقق این هدف باعث افزایش امکانات، ساخت و ساز و توسعه شهر و روستاها می‌شود که در نتیجه بهبود وضعیت اقتصادی جامعه و بهبود شرایط زندگی مردم انجام می‌شود.

در گردشگری پایدار، تحقق برنامه‌های بلندمدت همراه با رویکردی زیست محیطی و اجتماعی است که در آن، جلوگیری از هدررفت منابع در حال افزایش، ارزش‌های هویت فرهنگی و تأمین رفاه اجتماعی و اقتصادی محلی به ترتیب اولویت های این رویکرد محسوب می‌شوند.

حفظ منابع طبیعی و ارتباط با تولیدات بومی

حفظ منابع طبیعی و تعادل زیستی در زمینه‌های مختلفی همچون آب و هوا، گیاهان، جانوران، خاک و ... امری اساسی است که برای حفظ بهداشت و رفاه جامعه به آن نیازمندیم. در این راستا، کاربردهای فراوانی برای گیاهان و حیوانات وجود دارد که در صنایع مختلفی نظیر داروسازی، غذایی، لباس‌پوشاک و ... به کار می‌روند.

یکی از رویکردهایی که می‌تواند به حفظ منابع طبیعی کمک کند، تولیدات بومی است. تولیدات بومی به معنای ساختن محصولاتی با استفاده از منابع محلی و قابل تجدیدپذیر با هدف تحقق توسعه پایدار است. این سبک تولید، در مقایسه با تولیدات صنعتی، باعث کاهش آلودگی هوا، آب و خاک، واسطه‌های حفظ تعادل زیستی، ایجاد اشتغال بومی و حفظ فرهنگ و زبان محلی است.

از جمله دیگر موضوعاتی که در این راستا می‌توان به آن اشاره کرد، حفاظت از منابع آب است. با توجه به کمبود آب در بعضی مناطق، نیاز است که منابع آبی به صورت پایدار مدیریت شوند و به سوی مصرف کم‌آب صرفه‌جویی و کاهش تلفات آب سوق داده شود. در این راستا، استفاده از سیستم‌های باران‌آبگیری، کاهش تلفات آب جاری، به‌جای استفاده از آب شهری، تامین آب کشاورزی از طریق آبیاری قطره‌ای و ... تدابیری هستند که می‌تواند به حفظ منابع آب کمک کند.

در نهایت، می‌توان گفت که حفظ منابع طبیعی و به‌کارگیری تولیدات بومی، در حفظ تعادل زیستی و بهبود رفاه انسانی بسیار مهم و حیاتی است. همچنین، حفظ منابع آبی با به‌کارگیری روش‌های صرفه‌جویی و کاهش تلفات آب، نقش بسیار مهمی در ایجاد توسعه پایدار برای جامعه بازی می‌کند.

توسعه کشاورزی پایدار و تجاری سازی محصولات محلی

توسعه کشاورزی پایدار و تجاری سازی محصولات محلی، یکی از اولین و مهمترین گام هایی است که در جهت توسعه صنعت کشاورزی کشور باید برداشته شود. این روند باعث افزایش تولیدات کشاورزی و در نتیجه رونق اقتصادی در مناطق روستایی شده و می تواند برای توسعه پایدار مناطق کم توسعه اهمیت داشته باشد.

توجه به محصولات محلی که برای کشور ما حتی تبدیل به نمادها و ارزشهایی شده اند، تاثیر بسیار مهم در این روند دارد. با تلاش برای تجاری سازی محصولات محلی به طور خاص می‌توان فرصت های جدیدی برای سرمایه‌گذاری، اشتغال و کسب درآمد برای جوانان روستایی ایجاد کرد.

هدف از توسعه کشاورزی پایدار این است که از طریق کاهش هزینه‌های تولید، افزایش بهره‌وری، مدیریت منابع طبیعی و ارتقای سطح کیفی و کمی محصولات، ارزش افزوده مورد نظر را برای تولیدکنندگان، حوزه کشاورزی و همچینین کل جامعه ایجاد کرد. از سوی دیگر، با تجاری سازی محصولات محلی می توان ارزآوری برای کشور فراهم نمود و در عین حال، با ارائه محصولات با کیفیت به بازار داخلی و خارجی، برندی تولید کرد که بستر مناسبی برای رشد صادرات به دنبال خواهد داشت.

توسعه کشاورزی پایدار و تجاری سازی محصولات محلی، در کنار تمامی این افزایش نرخ اشتغال و کاهش بیکاری در این حوزه را نیز فراهم خواهد آورد. به علاوه، این روند از مزیت های بزرگی برای حمایت از محیط زیست نیز برخوردار است، چراکه تعادل محیطی و حفظ منابع طبیعی در این فرآیند بسیار مهم است. به طور کلی، توسعه کشاورزی پایدار و تجاری سازی محصولات محلی باعث رشد اقتصادی و توسعه یکپارچه شده مناطق کشوری خواهد شد.